Para sa buong Linggong ito, naging maayos naman ang aming talakayan. Mas pinalawak pa namin ang pagtalakay sa parabula. Noong Martes, unang-una naming ginawa ang magbalik-aral patungkol sa parabula ng banga. Naging malaking tulong sa akin ang balik-aral para lubusan kong maintindihan ang tinalakay nila sa araw na ako'y wala sa klase. Ngayon ay naintindihan ko na ang parabula ng banga. Sa araw na ring iyon, nagbigay si Gng. Mixto ng pagsusulit. Ang pagsusulit ay tungkol sa pagbibigay ng literal at simbolikong kahulugan ng mga salitang ginamit. tulad na lamang ng ahas. Ang literal na kahulugan nito ay isang klase ng hayop na makamandag, samantalang ang metaporikal na kahulugan naman ay taong traydor, taksil, o di mapagkakatiwalaan. Ginamit namin sa pangungusap ang 10 salitang iyon. Nang may ilang minuto pa kaming natitira, sinagutan namin iyon. Sa ilang mga bilang, naiiba ang sagot na ibinigay ni Gng. Mixto sa sagot ko. Nag-alala ako at baka marami akong mali.
Miyerkules, wala ako sa klase ng Filipino dahil ako ay dumalo sa Seminar tungkolsa HIV kasama pa ng ibang Red Cross Oficers at ng mga estudyante ng ikaapat ng baitang. Nagbilin ako sa aking kaibigan na si Arlante na papirmahin ang mga guro sa ginawa kong excuse letter. Ganoon pa man, kumopya na lamang ako ng mga notes sa aking kaklase na si Agoncillo. Ipinagbilin din nila sa akin na may ibinigay na takdang aralin, at iyon nga ay ang gumawa kami ng sarili naming parabula. Mabuti na lamang at nandyan ang aking mga kaklaseng handa akong tulungan.
Kinabukasan, aming ipinasa ang aming mga gawa. Nagtaka ako kung bakit hindi pumili doon si Gng. Mixto ng kahit isa para magbahagi ng kanilang parabula. Gustong gusto ko pa naman sanang mapakinggan ang kanilang mga gawa. Ganuon pa man, napawi ang aking kalungkutan nang magtanong si Gng. Mixto tungkol sa kung ano ba ang aming ginagawa pag kami ay nakararanas ng matinding problema. Ang sagot ko tungkol dito, inilalabas ko ang aking saloobin sa pagsusulat. Katulad ng iba ko pang kaklase, kapag ako ay galit, kumukuha ako ng ballpen at papel at doon ko nilalabas ang tindi ng galit ko. Kapag natapos ko nang isulat iyon ay babasahin ko nang paulit-ulit. Kung may kulang pa ay dadagdagan ko pa. Doon nababawasan ang galit ko.
Pinakinggan namin ang voice record ng isang anak na gustong humingi ng tawad sa kanyang mga magulang at nangakong sila'y aalagan ngayong matatanda na sila. Medyo na-touch ako sa kanyang mensahe, dahil ako bilang anak, ay nakakarelate din sa kwento niya. Sana ganyan din ako katapang, para naman kahit sa simpleng voice record lang ay maipahatid mo sa kanila ang matagal mo nang di masabi-sabing, mahal mo sila. Habang nakikinig, sinasagutan na rin namin ang Gawain 1. Pagkatapos ng Gawain 1, ang Gawain 2 naman ang sumunod. Inilagay namin ito sa kalahating bahagi ng papel at nagbahagi ang ilan sa aking mga kaklase.
Biyernes, tinalakay namin kung ano nga ba ang Elehiya. Nagbigay si Gng. Mixto ng takdang aralin at ito ay ang magkaroon kami ng kopya ng Elehiya sa Kamatayan ng aking Kapatid. Nagkaroon kami ng tatlong bersyo ng akdang ito ngunit napagpasyahan na ang salin ni Teresita Laxima na lang ang sundin. Si mae Batitia ang ay bolunterismong nagbasa nito. Ngunit nakakapuna nga na mukhang hindi niya naipakita sa kanyang pagbabasa ang nararapat na damdamin. Maganda ang kanyang pagbabasa ngunit walang damdamin. Natutunan ko na ang elehiya ay isang tula na may mabigat at malungkot na damdamin. Nagkaroon din kami ng pangkatan na bawat grupo ay magbibigay kahulugan sa mas mababaw na salita. Madalilang naman ang napunta sa aming grupo.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento